ÜZME KENDİNİ
Bırak deli gönül üzme kendini
Dost, dost gölgesine sığınır bir gün Öfkelenip yıkma dostun bendini Kollarına yorgun yığılır bir gün Selam vermiyor/sa görme yüzünü Muhabbet etmesin duyma sözünü Dostun yüreğine oturt özünü Bulut/lu günlerin dağılır bir gün Gaf/a düşüp dosta sırtını dönme Hata yapmış ise dalına binme Zulüm yağdırıp/ta tepeden inme Açtığı yaralar sağılır bir gün Arif isen affet suçunu gitsin İsyana gerek yok bu öfken bitsin Tepmek istiyor/sa salıver itsin Ellerinden tutar eğilir bir gün Güleser Yorulmaz |