‘’ukaz panayırlarında ne şiirler okundu;
ya hubele övgü veya dişisine süfyan’ın…’’


tahtaları tanrılaştıranlar şimdi neredeler
bir kese altına râm olan methiyeciler
dişisi de kalmadı süfyan’ın

…

iflâh olmaz yazıcılar yeni ukaz’lar kurdular
ya mitojik tanrılara övgü veya vera’ya yazdılar
çırılçıplak yaptılar dizeleri
imgeleri lucifer’e bıraktılar
yazdılar…
sanat sayıldı yazdıkları
ne ödüller kotardılar bir bilsen
ne ödüller ?!

…

ki, onlar kainat şiirini okumaktan acizdiler
yıldızlı, aylı, denizli şiirleri ne kolay yazdılar




( Şüphesiz sizin Rabbiniz, gökleri ve yeri altı gün içinde (altı evrede) yaratan ve Arş’a kurulan, geceyi, kendisini durmadan takip eden gündüze katan, güneşi, ayı ve bütün yıldızları da buyruğuna tabi olarak yaratan Allah’tır. Dikkat edin, yaratmak da, emretmek de yalnız O’na mahsustur. Âlemlerin Rabbi olan Allah’ın şanı yücedir.)
(A’RÂF SÛRESİ.7/54)


A’râf’ta kaldılar
kulaklarına kurşun aktı ve sağır oldular
inkâra düştü diller
görmez oldu gözler
onlar dünya da yandılar
ötesi beni aşar

…

ey yazıcılar !
bilirim, öfkeye gark olacak kiminiz
kiminiz yüreğine sağlık diyecektir
ve delil getirecektir
cüz’i iradesiyle
lâkin, dönüş irade-i külli’yedir





(Her canlı ölümü tadacaktır.)
(ÂL-İ İMRÂN SÛRESİ 3/185 )




yahya incik/şanlıurfa/2008