Bir Zamanlar İnsandık..."Adam" olurken "Adem" insandık... Habil en temizini sunarken Nuh’a bir elin parmakları iman ederken İnsandık.... Ölçüye hile bulaşmamışken Şuayb zamanında Hanif olan İbrahim kırarken tek tek putları İnsandık.... İsmail hiç bir tereddüt etmeden Korken bıçağın altına boynunu İnsandık.... Kızıldeniz yarılırken insandık Kıtmir ile birlikte uyurken sonsuza İnsanlığa uyanmıştı ..insanlık.. Ta o zaman insandık.... Rahme nutfe düşmesede Doğuyordu insanlık Anne kucağında insandık... Kıtmir ile cedelleşirken samiri yardım ederken insandık.. Atın değneklerini derken insandık... Kutlu habere giderken insandık... Sırtından çekilecek kadar İffetli ve insandık.. Kuyulara atanları affedecek kadar insandık... En emindi insandık. Kuru ekmek yiyen bir insandık... yetim kalan ama yetime elindekini veren bir insandık... insandık.... *** Ve ..ne zaman secde etmeye diretmeye başladık hayvanlaştık... Habili katletti insanlık... Sular yükselsede alay etti insanlık.. Ve ölçtü biçti...ne kötü ölçtü biçti insanlık... atarken üzerinde emri ve "hafif"lerken insanlık Kendi kızını diri diri gömen bir insanlık... dar olandan genişliğe geçince şirke düşen insanlık insanlık ... Rahimleri kirleten bu insanlık Analı babalı piç türeten bu insanlık.. Ana baba bilmeyen bu insanlık.... Kıtmir kadar olamayan bir insanlık.. Katmer katmer mal edinen insanlık... Gömlekleri önden yırtılan bir insanlık.. Kör kuyuya sabileri atan bir insanlık... Emin olansın deyip eminliği yeren insanlık Aç komşusunun yemeğinde gözü olan insanlık... insanlık.. Ne zaman "Adam"lıktan vazgeçince insanlık iblis gibi mürted oldu kaldı serde kaldı hayvanlık.... Hattab(Y.K) |
Gülüşlerimizi ve ağlayışlarımızı kaybettik.
Kutluyorum acı ama gerçek olan dizeleri.
Güzeldi şiir.
Kutluyor,saygı ve sevgilerimi yolluyorum.