HEP SUSACAKTISevgisinin sıcağından, mil- Hasret, bulutları oluşmuştu. Bulutlarda biriken, yağmurları yağdıracaktı. Eğer; çarpabilseydi, Gözlerindeki artı bulutlara, Eksi bulutları, Olmadı... Bir rüzgardı! Aniden çıktı! Bulutlar dağıldı... Onu da, savurdu!... Bedenide, ruhuda yine, yalnızdı. Sanki; geceydi, karanlıktı. Güzel, bir rüya sonrası, Gördüğü; kabustu!... "Aşk; " son kez yanan, ışığıydı. Bulutların adı; sevgiydi, soyadı hasret... Yağmurun adı; şiir... Bembeyaz sayfalara; Aşkını, yağdırdı çişil çişil... Bir damlası bile düşmüyordu, Sevdiğinin üzerine... O, kupkuru ve şaşkın bakıyordu. Belki de, içinde; fırtınalar kopuyordu. Korma! demişti ama; yine korkuyordu, Suskundu! Bir daha hiç konuşamayacaktı!... V.Kayra |