Çok dönemeçler döndüm ,yeniden başlarcasına,
Sözlerimi yutmalarımın ,
Bitti dediğimin haddi hesabı yoktur .
Ama bu sefer ölümdür suskunluğumun adı .
Söylenecek söz yoksa eğer ,
Ömrün kalanı biçilmiş ,alınacak nefes kısıtlanmıştır.
Söyleyemedikten ,sevdiğine ,
Bağıra çağıra aşkını anlatamadıktan sonra ,
Gerisi neye yara ki ? Yaşamak yaşamakmıdır?
Nefes almanın tadı tuzu sevdiğiyledir insanın,
Ayrılık zamanı geldiyse ,
Kırıyorum aşk davamın kalemini,
Seni bensizliğe, beni ise ölüme mahkum ediyorum.
Senin olmadığım her yer zindandır zaten,
Var git gayri ,vijdanına dikkat et seni yiyip kemirmesin sakın.
Ben ebetiyete koşarken , bir vedayı bile çok gördünya,
Canın sağolsun diyorum ama bensiz sağola bilecekmisin,
Sensiz yaşayamam demiştin buda yalnalarından birmiydi yoksa?
Boş ver ben bittiğim yerde tam da bu şehirde ,
Sen beni senzilik kurşunuyla vurduğun yerde ,
İçinden söküp atamadığın ,seni terkedenin hayelinde kal sevdiceğim.
Elveda demiyorum ,bilirsin elveda demek ikinci bir ölüm olur bana..
*BİNNUR DOĞAN*