KARA SEVDABizim mahallede Bir simitçi Yaşar vardı Bir de güzel karısı Naciye ..........Yaşar çıplaktı ..................Yaşar açtı Doğrusu yaşar biraz da kaçıktı Yaşarın kapısı Cümle erkişiye açıktı Çocuktum aklım ermezdi Bilemezdim neden ağladığını Yaşarın Naciye semeci’lerin Zeyyat’la fiskos ederdi Koca karılar .............Arı’lar gibi homurdanır ...................Boyu devrilsin derlerdi Yaşarın Bir sabah Naciyeyi yatağında ölü Yaşarı ........Tavanda ..................Asılı buldular... |
vazgeçilmezlik... kimin önce öldüğü değil mevzu.
olay kalanın gidensiz asla yaşayamayacağı.
fevzi abicim çok güzel bir şiirdi.
sevgilerr...