vicdanın perdelendiği arsız sahil
dalgaları yosunlanmamış taşları kıran
azgınlık
kamçılanmış kırbaçlanmış sırtlarda derin izler
aklılarda prangalanmış sözler
her yemin sonrasında arsız
yüzsüz
kabulsüzler


görüyorum artık kör değilim
sert bir rüzgar esiyor gönlümden
asi
hoyrat bir at gibi koşan zamanın
cennetten düşmüşün arsız
suratsızları


boşaltılmış umutların
kahrolası düzen denilen düzmecenin
gecenin ve gündüzün karanlığında feryad edenin
duyarsız aldırışsızları


cepkenine kahramanlıkmı sığdıracaksın şimdi.?


insanın gölgesinden bile korkan içi boş lelsefelerin
vicdansızları


bana ahkam ona ahkam hayasızları


zil zurna sarhoş ettin içmeden beni
ayakta duramıyorum


içleri boşaltılmış anneler satılıyor
her gün yerine bir yenisi katılıyor
namus mumla aratılıyor
haykırana hücre müdaheleye parmaklık takılıyor
sen
ilk zamanın kötü aktörü melun
duyarsız


satılık hikayeler masallar
şiirler son sahneler
perdeler
arsız


gidiyorum bu akşam
kendime kızacağım yine

görüntüde sana benziyorum
içim öyle değil biliyorum


ama ben çok kızıyorum / sana dışardan benziyorum diye
zaten lanet ediyorum ya da
islah diyorum...................