0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
884
Okunma
Kaldırın önümden köhne puslarını,
Toprakla haşır neşir parmaklarım olmalı,
Silin ismimin önündeki tüm yapay yalanları,
Yaşıyorsam adım insan olmalı.
Akşam üzerleri varmalıyım tahta kapılı eve ,
Bir sıcak nefes vardır yaşama dair.
Paylaşmak istedigim bir avuç umud ve ekmek,
Suçum eşitlik istemekmiş memlekette,
Böyle aydınlanır karanlıgı korkunun,
Oruçta tutulur,tanrıda bilinir,
Lakin köle olmak yok kaypak deliligine cehaletin,
Kıyısında kulaç atmak var okyanusların,
Derinliginde uyanmak var gerçegin,
Vurgun yemiş olsakta saçlarımızdan,
Unvansız yüreklerle insan olmak var serde,
Akşam üzerleri varı verdigim tahta kapılı ev,
Avuçlarında umudu var ,emegin,
Kara gözlü sabah çayı gibi keyfli,
Özgürlügüm özgürlügüdür umudların.
