GöçKıygının kapısından göçen Zıtlıkların duygusuz çarpışlarında Gün ve gün alevlenir gök ana Denize serili yatağımda Gözlerime düşen gün yıldızları Kirpiklerimde yumulur, Göğsüme kapanır ellerim. İçimin dualarında yakarım her birini İçimizdeki yoldan arda kalan külleri Savurmaktan yılgın rüzgâr Yineden yıkılır tan yerine… Heyhat yaşamı anlamlandırmak Göçlüğün boşluğunda umut dizgesi |