İSİMSİZ ŞİİR
Üstüme, lapa lapa kar yağıyor yeniden
Yeniden yüreğim beyaz bir lâle Berrak sular, ışıklar, çiçekler, renkler... Yeniden karşımda birer şelâle. Artık benim için ne ekmek, ne su... Sağımda, solumda vehim ordusu Ve hep O’nu, bulamamak korkusu Soyundum yeniden büyük melâle... Bana, alev gibi bir şeyler yazdı Sanki baştanbaşa şiirdi, nazdı... Kırk yıl bile düşünseydim olmazdı Gelmezdi bu sevda akla-hayale. Bitmiş tükenmiştim; efkârım çoktu Salkım söğütlerden bir farkım yoktu Yâr beni yeni bir yarışa soktu Şu hâlime bakın: deli-divane... Gönlüm nakış-nakış renkli bir kilim Bir kınalı-sürmeli türküdür dilim Yeminle anlatsam kim inanır; kim İçinde düştüğüm bu çılgın hâle? Karışıp gitsem mi ebâbillere... Adını versem mi karanfillere Seslenip dursam mı şu sahillere... |