Bitmez Sandığım Herşey
bitti…
bitmez sandığım her şey… önce gözlerimiz koptu, dilek tutup saldığımız yıldızdan sonra ellerimiz… ellerimiz, Anadolu’ya uzanan gökkuşağı gibiydi, sarınca bellerimizi ellerimiz sevgili, gözyaşlarımıza yataklık eden, ellerimiz… kayıp gitti uçurum kenarından. bitti… bitmez sandığım her şey… kayalıklara tutunan yosunlar gibi tutunmuştu yüreğim, mevsimi gelip de çekilince sevgin, kuruyup gitti yokluğunun sıcaklığıyla sevgimiz, sevgimiz, sevgili… çocukların gökyüzüne saldığı uçurtma gibiydi ya biz beceremedik ipini tutmasını, ya da yanlış yerden esti rüzgâr, sevgimiz, takılı duruyor şimdi elektrik tellerinde. bitti… bitmez sandığım her şey süzülüp çırılçıplak bırakınca yapraklar ağaçları, gelmeni beklediğim kaç gün, doluyordu belediye işçisinin küreğine, ve sen beceremediysen gelmeyi, benim suçum değil ki, bitti… başlamaya yüz tutmuş her şey bitti, sevgili… 03.06.2006 / 01:00 Burdur |
beni alıp götüren bir rüzgar hissettim yüzümde