VURGUN/ ALTIN DALIŞOkyanusta yaşamıştı, Tüm hayatını özgürce, Ne fırtınalar atlatmış, Ne korsanlar görmüş, Ne gemiler batırmıştı. Ne savaşlarda; zaferler kazanmış, Bazen de; yenik düşmüştü. Güneşli, günleride sevdi. Dolunaysız, geceleride. Yoruldu! okyanustan. Küçük; bir adaya seçti. Aklı hep; denizlerdeydi. Bir gün; batan gemilerini, Görmek istedi. Geçirdi! üzerine; dalgıç elbiselerini, Yapma! dedim. Gitme! dedim. Dur! dedim. Geri; dönemezsin, belki! dedim. Hiç birini dinletemedim. Gitti! Yalnız kaldı! Ruhunun; derinliklerine daldı. Karanlık sulardı. Elinde; eski bir fener vardı. Olması gerekenden; çok uzun kaldı. Oraya; dönmek için değil. Kalmak için gitmişti. Altın dalışını yaptı. Bile bile; kendini, Vurgunun; kollarına bıraktı. v.kayra |