KURŞUN
çırılçıplak gece
içinden neler geçirir ne fırtınalar saklıdır da ellerinde düştüğü yerde kalır sesi boğulurken suskusunda yıldızları... freni patladı kalemin gidişinin ardından tüm renklere boyadım yüreği ve ırgatlığını yaptığım bu hayatın susadıkça çeşmelerinden sadece yalnızlığımı içebildim... depremler tohum veriyor beynime tüm pembeleri dinamitliyorum dağılıyorum saatlere kudurma sınırında mayın döşüyorum döşüme/ölmüyorum... ne yapsam unutmuyor küslüğümü eylül rengi saçların eşi benzeri görülmemiş bir direniş sergilese de bu militan yüreğim elimde bir tek anlıma yediğim o deli kurşun kalıyor / sen... |
kocaman yüreğinize sağlık
sevgilerimle...