yalnizlik sardi iliklerimi

icden ice tahta kurdu gibi kemirdikce kemiriyor

yalniz kalmak beni bitiriyor

kalabaliklar icinde parmakla gösterme yalniz sanki bir tek benim

evde,yolda,parkda yani anlyacaginiz gezdigim her yerde hep yalniz benim

yanima ordu verseler ben yine kendimi yalniz hissederim

anlatamadigim,yere göge sigdiramadigim

yüregimden bir tülü söküp atamadigim yalnizligim

satir satir yazsam cümle kurmaya bile degmez ,cünkü ben yalnizim

ellerim bo$,gözlerim baygin,sözlerim naho$,cünkü ben cok yalnizim

dilinden zehir akiyor ,sadece suc sende diyorlar

saclarimdan sürüye sürüye kör kuyularin dibine götürüyorlar

ve yine yalnizlik kucak aciyor bana gel diye

cumbadan atlayasim geliyor o derin dipsiz kör kuyularin icine ki

eger kurtulacagimi bilseydim yalnizligimdan

hayal bu ya belkide kuyunun dibinde bana acilmi$ bir kucak vardir

belki dibi dardir ama gönlü umman kadar geni$

belkide dügün dernek kurulmu$dur ,orda yalnizlar eglenir

herkese ait bir masa ve sandayle vardir

herkesin birbirine sirti dönükdür

herkesin dinledigi $arkida eminim aynidir

CANDAN ERCETiN söylüyor, yalnizlik!!

koro $eklinde bir ugultu olarak yankilanir yalnizlik kör kuyunun dibinde

nakarat nakarat yalniz hiseder insan kendini bu $arkiyi dinleyince

bir garip hüzün cöker el ayak cekliince,tekba$ina kalirsin Dünyada etraf sessizle$ince

diyor candan ve bu ev ali$amadi sensizlige diyor

peki onlarsizligin gölgesi yalnizlik ,bende nasil tarif edilir

ip uclarinda anam ,babam diye yava$ yava$ verilir

karanliklar demeye gerek yok cünkü ay aydinlatir bütün yalniz gölgelerin hallerini

güne$ hic halden anlamadi vede anlayamayacakda

cünkü o hic yalniz degildi

bulutlar e$lik eder ona,mavi renkler refakatinde sacilirda sacilir güne$

öyle bir an olur ki,ayda kalle$lik eder ve

beni yalniz gecelerde birakip güne$in kar$isina gündüzlere gecer

ve yine gerisin geri yalnizlik ordusu beni kendine nefer secer

bekle babam bekle belki bu yalnizlik elbet birgün gecer