B e e n A ğ l a m a m A s l ı n d a
Ben ağlamam aslında
Bazen gözlerim buğulanır Secdeye varırken hıçkırıklara boğulur, Sadece ALLAH’a anlatırım derdimi, Tuvaletlerde bulurum kendimi Bir çift göz bakar aynadan bana Kanlanmış buğulanmış… Sonra edepsizleşir,kötüleşirim.. Ben ağlamam aslında Sevdiğime görüşürüz derken Dur ulan sikerim romantizmi Gitme Dayanamam… Diyemediğimden buğulanır gözlerim Bilirim, Gitmek kimsesizlik olur, Görüşürüz ise cinayet aleti Eller bir dilenci olur Sevdiğinin saçlarını dilenir.. Sonra nefret olur,iğrençleşirim.. Ben ağlamam aslında Gözlerimdir sonbahara hazırlıksız yakalanan Mevsim normalleri diye bir şey Bilemem ben İçim kanar Tuzlu su akar İçim kanar Odamı esrar dumanı kaplar Sonra hissiz olur,ıssızlaşırım.. Ben ağlamam aslında Vücudumda tuzlusu çok fazla Taşıyor işte… İnanırmısın buna.? İnanmazsınız tabi Salak değilsiniz ki Ama... Aşk değil, Sevgi değil, İmkanzıslık hiç değil. Sadece offfff neyse boşverin.... Bir erkeğin yaşayabileceği, En kötü şeydir yaşadığım. Bunları bana yazdıran, Beni böyle ruhsuzlaştırıp, En çocuk yerimi yaralayan İnsanlıktan çıkaran Mutlu günlerimi unutturan İçimdeki sızıdır... BEN YAŞAMAM ASLINDA AMA... SİZ, BİLMEZSİNİZ AŞK,SEVGİ DEĞİLDİR DERDİM..! ! ! ’yAsin YeşiLtepe |