Ben ağlamam aslında
Bazen gözlerim buğulanır
Secdeye varırken hıçkırıklara boğulur,
Sadece ALLAH’a anlatırım derdimi,
Tuvaletlerde bulurum kendimi
Bir çift göz bakar aynadan bana
Kanlanmış buğulanmış…

Sonra edepsizleşir,kötüleşirim..

Ben ağlamam aslında
Sevdiğime görüşürüz derken
Dur ulan sikerim romantizmi
Gitme
Dayanamam…
Diyemediğimden buğulanır gözlerim
Bilirim,
Gitmek kimsesizlik olur,
Görüşürüz ise cinayet aleti
Eller bir dilenci olur
Sevdiğinin saçlarını dilenir..

Sonra nefret olur,iğrençleşirim..

Ben ağlamam aslında
Gözlerimdir sonbahara hazırlıksız yakalanan
Mevsim normalleri diye bir şey
Bilemem ben
İçim kanar
Tuzlu su akar
İçim kanar
Odamı esrar dumanı kaplar

Sonra hissiz olur,ıssızlaşırım..

Ben ağlamam aslında
Vücudumda tuzlusu çok fazla
Taşıyor işte…
İnanırmısın buna.?

İnanmazsınız tabi
Salak değilsiniz ki
Ama...
Aşk değil,
Sevgi değil,
İmkanzıslık hiç değil.

Sadece offfff neyse boşverin....
Bir erkeğin yaşayabileceği,
En kötü şeydir yaşadığım.
Bunları bana yazdıran,
Beni böyle ruhsuzlaştırıp,
En çocuk yerimi yaralayan
İnsanlıktan çıkaran
Mutlu günlerimi unutturan
İçimdeki sızıdır...

BEN YAŞAMAM ASLINDA
AMA...
SİZ, BİLMEZSİNİZ
AŞK,SEVGİ DEĞİLDİR DERDİM..! ! !

’yAsin YeşiLtepe