Kolay değil arkadaşım,memleketinden koptun
Annenden,Babandan,kardeşlerinden,
Yaşadığın alıştığın yerinden...
Arkadaşlarından,sevdiklerinden
Kolay değil kardeşim,memleketinden koptun...

Valizini hazırladı titrek elleriyle Annen,
Sürpriz hediyeler aldı hep koşuşturan Baban
Saçlarını kokladı gözleri dolan Ninen
Uzun uzun dua etti seccadesinde Deden,
Ve veda ettin onlara el öpüp yollandın sen...

Sana el salladılar,su serptiler,ağladılar
Dalıp gittin koltuğunda,bulutları seyrettin
Bir bir uzaklaştığın kınalı tepeleri...
Anadolu’yu seyrettin,sürüleri,çobanları
Kızgın güneşin altında çırpınan köylüleri...

Çocukluğunu seyrettin,gözünde hemen canlanan
Ve çocukları seyrettin,el sallayan,taş atan
Memleketini seyrettin,hem sıla hem gurbet olan
Renk renk kırçiçeklerini,kimi açan kimi solan,
Göçmen kuşları gözledin,bir çırpıda kaybolan...

Gündüz bitmişti gece dakikaları saydın
Muavin çocuk bağırdı ’millet gözünüz aydın’
Kimse kalmasın diye kükredi çilli cocuk
Valizini alıp indin,isteksizce sevindin
Dolu dolu gözlerle bu koca kente baktın,
Öyle ki dokunsalar hemen ağlayacaktın...

Gurbet caddesine girdin,yorgun...uykusuz...ürkek...
Aklında Annen,Baban,kardeşlerin vardı hep
İlk gün bir sade otelde aile albümünü,
Karıştırdın ve öptün resimlerin tümünü...
Sabah okulunu gördün,yazılıp yurda girdin
Önce mesaj sonra mektup,ilk işini bitirdin...

Yurda baktın o yurt ki her koğuşu bir bölge,
İki katlı ranzaların herbiri birer şehir;
Şu Bursa,şu Osmaniye,şu Muş,şu Diyarbekir...
Ve okudun yıllar geçti,nasıl geçti bilmedin,
Birgün telefon açtın’Heeyyy Geliyorum’dedin...

Gurbet biter...Biter...Biter...Bitti...
Bir otobüs yürüyor...