Eylül Düştü Gözlerine(III)
Eylül’de geldi yanı başıma
Ama sen gelmedin Kaldım bir başıma Kim bilir neredesin Neler yapmaktasın kim bilir? Rabbim’ den başka… Sığınacak bir limanım yok şimdi Bu kış sert geçecek Bir tek bana Neden diye sorma Sebebini kendinde ara Döndür yüzünü aynaya Bak bakalım kim var karşında Eski sen kalmış mı sende bir damla Eylül düştü demiştim ya gözlerine Bir daha hiç gitmemecesine Hani o badem gözlerine Düşmüştü ya Eylül İstanbul kaldı bana senden hatıra Sığınmak bir sur dibine Gömsem seni bir köpek öldürene Sussam, gece çökse üstüme Eylül gibi düşse üzerime Hemde bir daha hiç gitmemecisine Zor gelir sanma bana ayrılık Alıştım ben artık Yıllardır kanayan bir yara sol yanımda Yaram ne gariptir adını çizmiştir Belki de sendendir Eylül bu kadar hainliği Senden önce çok iyiydim Sahil kenarında giderdim Haliç bile senden daha temizdir Geçmişte Haliçte bir efsanedir Nede olsa Dünyada Bir tek bildiğim Altın Boynuz Haliçtir… Eylül neden düşmüştü gözlerine kim bilir Herşey yakışırdı sana sevdiğim Ama bu sana hiç yakışmadı Gözlerine Eylül düşmüştü ya Bu sonbahar çok çetindir Sebebi sendendir Eylül düştü ya gözlerine O badem gözlerine Gerisini ne eylim bu koca şehirde Sensizliği kimse satsam bu yerde Kim alır, kaça alır? Üstüne para versem Bir köpek öldürüne gömsen seni Gece çökse üstüme sen gibi Eylül gitse artık gözlerinden Sen artık dönsen Dünyam aydınlansa Sussam, ağlamasam Eylül gitse gözlerinden Ben yine senle uyusam Bu koca şehir artık aydınlansa Eylül gitse Sen gelsen Herşey senle başlayıp bitse… Ömrüm kollarında tükense… |
ömrüm kollarında tükense....kaleminize saglık...