GÖKYZÜNÜN GÖZYAŞLARI
Bu sabah uyandığımda, ağlıyordu gökyüzü
Hem de öyle bir ağlıyordu ki, sorma… Sanki… Sanki benim akıtamadığım, İçimde kalanlar yerine ağlıyordu. Gözyaşlarım bitiği için, Gözlerim kuruduğu için, Ben ağlayamıyorum diye ağlıyordu. Sabah yediydi uyandığımda Aydınlık olması gerekiyordu Ama karanlıktı, Karanlık… O karanlık ve ağlayan gökyüzü. Güne böyle bir başlangıç! Pencereden dışarıyı seyretmeye dalmışım, Bir baktım gökyüzüne eşlik ediyorum. Bende ağlıyorum. Gözlerimden süzülen gözyaşlarımı, Ellerime damlayınca fark ediyorum. Durduramıyorum gözyaşlarımı, Yağmuru durduramadığım gibi. Yağmur ne zaman dinerse, O zaman diniyor gözyaşlarım. Dedim ya; benim yerime Benim akıtamadıklarım için ağlıyordu gökyüzü. |