NE GÜZEL ANLAŞIRDIK

Sen gönlümün
Ayrık otunda
Yeşeren bir
Çiçek gibiydin
İlk önce
Sen hep
Çocukluğun
Vurdumduymaz
Bir sevdasıydın
Önemsiz
Belki de yüreğimin
En derin yerinde
Bir umuttun
Umutsuzluğumda
Çukurova’nın
Toprağı gibi
Sulak verimli
Sendin kaçıp saklandığım
Sığınak

Sen beni
Karasevdalarımda
Ne kadar çok avuttun
Habersiz
Sen sevdalarımın içinde
Son durak.

Ben senin için
Güzel şiirler bile yazmazken
Ufuk kadar uzak şiirler
Düşten, boştan
Uzak sanırken kendini
Sen başka birine
Sevdalanmışsın duydum
Duydum ki
Reddedilmişsin
Duydum ki
Sevda didik didik
Etmiş her yanını
Bir tortu kadar önemsiz
Yapmış gururunu
Ne seni
Ne sevdalını
Hor görürüm ama

Yüreğime köz dağlasam
Yüreğine köz dağlasam
Ben yanmışım
Sen yanmışsın
Bir şeyleri
Kırıp, döker
Götürür zaman

Duydum ki
Sevdalanmışsın
Bir kara sevda
Yeşermiş gönül ormanında
Reddedilmişsin
Yinede vazgeçmemişsin
Havalarda uçmaktan

Acaba başladık mı ?
Bu işin yanlışından
Pamuk tarlalarında
Güneşe avuçlarımı açıp
En güzel şiirimi
Yazardım ben
Bir sen dinlendin
Bir de rüzgar
Ne güzel dinleyici
Olurdu senden
Buğdayın yeşilinde
Sen bir yana uzanırdın
Ben bir yana
O türküyü söylerdim
Uslarımız
O eski sevdalarımızda
Ne güzel anlaşırdık biz

Sen insanlara tepeden
Bakmaya devam ederdin
Belki saklardın bencilliğini
Benzeştiğimiz noktalar
Vardı elbet
Belki geldiğimiz toprak
Belki dede geni
Belki de düşmüştü
İçtiğimiz suya
Aynı yaprak

Bir gün sen ve ben
Çok vuracağız başımızı taşlara
Dilerim vurmayız
Konuşamadık
Şöyle insan gibi
Fark ettiğim bir şey var sende
İnsanlara bakış tarzın farklı
Sanki baktığında
Benim gibi
İçlerini görüyorsun
Sonra öyle konuşuyorsun ki
Tatlı

Şu bir gerçek ki
Başka hiçbir şey
Daha fazla yıkamaz seni
Eş diye seçtiğin
Kimsenin cahilliğinden
Aslında ne güzel
Anlaşırdık biz .
Jale KESKİNKILIÇ