Güzel yârin bitmez, nazdır fermanı,
Gönlü ince narin, de ki kuşkonmaz.
Bu derde düçar kul, sorar dermanı,
Âşk öyle bir od ki, emle hiç onmaz,
Kutba katsan bile, bu ateş donmaz.



Ruhun sancısa da, bulunmaz hapı,
Sabra mezar kazar, umudun çapı,
Her an sal’â tıklar, kapanmaz kapı,
Âşk öyle bir od ki, emle hiç onmaz,
Kutba katsan bile, bu ateş donmaz.



Hep yâr türküsünde, sevda korosu,
Baştan duman tüter, koşar dorusu,
Zamansız öter bak, mahşer borusu,
Âşk öyle bir od ki, emle hiç onmaz,
Kutba katsan bile, bu ateş donmaz.



Dağ taş engel olsa, zaman avare,
Seven gökte gezer çünkü tayyare,
Yerden yurttan bezer ise yok çare,
Âşk öyle bir od ki, emle hiç onmaz,
Kutba katsan bile, bu ateş donmaz.



Bazen pilâv yerken, sap kırar kaşık,
Bazen hoş gelir de, oynanmaz aşık,
Kader müşkül değil, nasip der âşık,
Âşk öyle bir od ki, emle hiç onmaz,
Kutba katsan bile, bu ateş donmaz.



...
..
.