Sen Yoktun
Gittiğim her şehir yoksuldu,
Kokun sinmemidiği için caddelerine Dilsiz ve hüzünlüydü kaldırımları Adımlarına muhtaçtı çünkü Vurulmuş her martının Aklında kalan simit kırıntısı, Karaya oturmuş her sandalın Denize bakan yanı gibi Arzulanandı avuçların.. Düşmeyen Her yağmur tanesine inat, Ellerine dokunabilmek için, Kendi gözyaşlarıyla kendini suladı çiçek. Kurumaya yüz tutmuş bir yaprak Dalından kopmamak için verdiği çaba Saçlarına deyebilmek içindi. Çünkü yumuşaktı Saçların, Saçlarında bahar vardı.. Gördüğüm her sokak lambası sönmüş Dokunduğum her çocuk ağlıyordu Dokunan bendim çünkü, Sen değil !! Sürekli çalan hüzünlü bir şarkı kulaklarım da Ölümü çağırıyordu. Sen yoktun çünkü şehirde Edalı tavırların Tebessümlerin yoktu Ben ağlıyordum yokluğuna Şehir ağlıyordu kahroluyordu.. 20,03,2011 Kaç yalnızlık bir ölüm eder bu şehirde? Kaç Aşk Gebedir ayrılıklara? E.Bayam |