NANKÖR
Adım dil alıptı elin dilinde
nankör eteğine kara düşmüşüm Kalem de yazınca kırlır elimde Nankör eteğine dara düşmüşüm öğüt versem o hiç beni almıyor Ne desem söylesem halden bilmiyor Kendi bam teliyle çalıp söylüyor Nankör eteğine hora düşmüşüm ben hayvan mı diğer hele gül bağla Ezil bağrım ezil gözlerim ağla Can ister al ister karalar bağla Nankör eteğine zora düşmüşüm sohbeti yok ne de yüzüm güldürür Bir sözü bin töhmet adam öldürür gül yüzümü günden güne soldurur Nankör eteğine zara düşmüşüm Gündüz geze geze papuç deliyor Her akşam gelende başı ağrıyor Ne iş bitir nede yemek yapıyo Nankör eteğine hara düşmüşüm Ben ne kusur ettim sana yaradan Bu gaderi verdin bana sonradan Al canımı kurtar beni bu yaradan Bir nankör eteğine çora düşmüşüm BESDİ CE |