Kim âlim kim cahil toplu karışık!
Cahil sandığımdan utanıyorum.
Çıkar sofrasında herkes barışık.
Âlim bildiğimden utanıyorum.

Kültür seviyesi aynı saydıkça,
Hak etmeyenlere torpil kaydıkça,
İşi bilen her gün güçsüz soydukça,
Kemal Atatürk’ten utanıyorum.

Âlimi, cahili hep ben dedikçe,
Aç gözü önünde toklar yedikçe,
Müslüman’ın ruhu kalmış güdükçe,
Müslümanlığımdan utanıyorum.

Son vatan parçası vuran vurana,
Kızıyorum Buşa selâm durana.
Memleketim oldu sanki arena.
Bir Türk olduğumdan utanıyorum.

Üç beş çapulcuya meydan bıraktık.
Milli duygulardan fazla ıraktık.
Eskiden çok güçlü çarpan yürektik.
Irkımdan, aslımdan utanıyorum.

Liramızı yedi bitirdi dolar.
Bulanık akıyor hep bütün sular.
Değişmez gidersek Dursunî solar.
Taşıdığım baştan utanıyorum.

Dursun Yeşil –2008