bir garip hüzün
boş kelimeler doldurmuş dünyamı
anlam yüklü gemiler yok limanda her cümle bir hançer gibi sırtımda ne gelecek var umutlarda ne bugün mutluluk zaman ilaç olurmu bilmem karanlık bakışlar gözlerimde plansız saatler geçiyor ömrümden sen yoksun ben yokum kimsesiz değilim hiç kimseyim sadece tüm uzanan eller dikenli tüm tırmanışlar kaygan bıraksam kendimi boşluğa boş kalsam içinizde yerim yok bir kader çizemedim kendime hazır çizilmiş verdiler elime ve aklım ermiyor böyle yasamaya |