KARA SEVDABizim mahallede Bir simitçi Yaşar vardı Bir de güzel karısı Naciye Yaşar çıplaktı Yaşar aç’tı Doğrusu yaşar Biraz da kaçık’tı Yaşarın kapısı Cümle erkişiye açıktı Çocuktum aklım ermezdi Bilemezdim Neden ağladığını Yaşar’ın Naciye Semeci’lerin Zeyyat’la fis-kos ederdi Kocakarılar Arılar gibi homurdanır Boyu devrilsin derlerdi Yaşar’ın Bir sabah Naciye’yi yatağında ölü Yaşar’ı Tavanda asılı buldular... |