Umudumla Yaşarım
Dal kapıya çarpar esince rüzgâr,
Postacı sanırım, gözlerim arar; Sararmış, kıvrılmış bir yaprak uçar, Âdeta el sallar, yârden haber var... Kuş pervaza konar düşünce yağmur, Sanki medet umar, her taraf çamur; Üşümüş besbelli, yine de mağrur, Arada bir öter, ötede durur... Kalem dile gelse, bir güzel ağlar, Yürek rahat durmaz, her an kıpırdar; Sızılar içinde teselli arar, Özüne güvenip biraz ferahlar... Acıyı tatlıyı iç içe yaşar, Korkuyu sevgiyi pek ince tartar; Kendini düşünmez, hâline yanar, Ne yürekmiş ya Rab, inatla çarpar... Yaşatan umuttur, içinde saklar, Arada coşturur, haddini aşar; Kalem güler oynar, kendini yorar, Seyir defterine selâmı yazar... (Haziran, 2007) |
Yaşatan umuttur, içinde saklar,
Arada coşturur, haddini aşar;
Kalem güler oynar, kendini yorar,
Seyir defterine selâmı yazar...
SAYGILARIMLA...