yaşanmamış,ben
Ben hiç yaşamadımki çocukluğumu
Sokaklarda hiç koşmadım Hiç oynamadımki Mahalle aralarında Hiç oyuncağım olmadıki benim Bezden yapılmış bir bebeğim Bisikletim Kırmızı rugan ayakkabılarım Hiç olmadı Sivri uçlu renkli kuruboya kalemlerim Annemin beni yatırırken okuyacağı Bir masal kitabım bile olmadı Ben hiç yaşamadımki çocukluğumu Ben hep yanlızdım ÇOCUKLUĞUMDA Çünkü sokulmazdım kimseye Gençliğimde,de yanlızdım ben Bir arkadaşım, bir sırdaşım olmadı Kırlarda el ele koştuğum Bir sevdiğim olmadı Ben ne sevdim ,Nede sevildim BEN HİÇ AŞKI BİLMEDİMKİ Ne çocukluğumda Ne gençliğimde bana sevgi gösteren Saçlarımı okşayan Bir Annem Bir Babam olmadı Onlar her zaman vardı amma Ben hep yanlızdım Ben hiç yaşamadımki çocukluğumu Ben hiç yaşamadımki gençliğimi Aynalarda gördüm çaresizliğimi Toprağa değil , kalbime gömdüm Yaşayamadığım çocukluğumu Gençliğimi ve en masumane hislerimi Çünkü ben hiç dolu ,dolu YAŞAMADIMKİ BENİ |
mısralara dökülmüş,
herkesin mutlaka yaşayamadıgı bir şeyleri vardır şairem.
gönül sesiniz hiç susmasın saygılar.