Hüzün İşteGülerken ağlamak mı desek Ya da ağlarken gülmek Bir fırtına sanki Oradan oraya savrulup gitmek. Yanmak mı desek giden gençliğe Ah edip inlemek mi? Kıymet bilmemek mi koysak adını Elimizden gidince anlamak mı? Ne desek de anlatsak hüznü? Yalnızlığın çiselemesi kalemden Gönlün ağlaması yârdan habersiz Küskünlüğümüzdür İçinde debelendiğimiz Hasretimizdir bizi adam eden. En çok da Hüzün biraz eksik kalmak gibidir Yaptıkları yetersiz Yapacakları gerçekleşmemiş İçinde biriken umut Umutsuzlukla çerçevelenmiş. Hüzün hep gitmeleri anlatır Gitmeler yalnızlığın kendisidir. Neden güneş doğarken günümüze Aydınlanıp çoşku verir de bize Batarken kızıllığında Bir içli şarkı gibi Çeker bizi içine Velhasıl-ı kelâm Hüzün işte! |
Ah edip inlemek mi?
Kıymet bilmemek mi koysak adını
Elimizden gidince anlamak mı?
Ne desek de anlatsak hüznü?
Yalnızlığın çiselemesi kalemden
Gönlün ağlaması yârdan habersiz
Küskünlüğümüzdür
İçinde debelendiğimiz
zevkle okudum. " yarın bilmediği küskünlüğümüzdür,içinde debelendiğimiz." ne hoş bir ifade.
canbolat hanım merak ediyorum biz de bir yüreği yakmışmıyızdır acaba.
hep ocağa nar mı olacağız.
iyi ki varsınız şiir ve yorum harika.