Arıyorum yokluğunu kaldırım köşesinde
Dostlukla sarılsın sana benim ellerim
Yoklugunla düştüm dermasız bir derde
Dostlukla sarılsın sana benim ellerim



Gözlerim her zaman yollarda kaldı
Boş ümit veripde beni deryaya saldı
Hayallerim her zaman bom boş kaldı
Dostlukla sarılsın sana benim ellerim



Benim derdime derman yok tabiblerde
Nasıl hesap vereceksin yarın mahşerde
Dünya benim olsa benim gözüm sende
Dostlukla sarılsın sana benim ellerim



Her yerde arıyorum sevdiğim nerde
Düşmüşem ben dermansız bir derde
Kendimi buluyorum eski neşelerde
Dostlukla sarılsın sana benim ellerim



Acıyan kalbim artık senin için kanar
Gözlerim yaşlı yollarda hep seni arar
Gidişine bir tek şu yaralı gönlüm yanar
Dostlukla sarılsın sana benim ellerim



Aşkını da kalbimin içinde sakladım
Mendilini ben sabahlarca kokladım
Gelir diye koşupta kapıları yokladım
Dostlukla sarılsın sana benim ellerim



Ah bir bilsen seni nasıl bekliyişimi
Sensiz gecelerin uzayıp bitmeyişini
Nasıl unuturum ben o günkü gidişini
Dostlukla sarılsın sana benim ellerim



Aşkın bende bunaldım sensizlikde
Kenidimi buluyorum eski neşelerde
Kalbimi çalan sevdiğim şimdi nerde
Dostlukla sarılsın sana benim ellerim



Kavrulmuş ben çöl ateşi gibi yandım
Senin yokluğunu hep aradım durdum
Heycan içinde türlü hayeller kurdum
Dostlukla sarılsın sana benim ellerim



Türkan der sevmiştim cananım seni
Deliye çevirdin güzel bakışların beni
Yoluna koymuşum bu garip canımı
Dostlukla sarılsın sana benim ellerim




(Şiir)



31.01.2011.
(Şiir)

Türkan Yılmaz *