GÜLÜM
Hiçbir anlamı yok pişman olsan da,
Kapat şu defteri, dür ağla gülüm. Beni yaktın sen de hasretimle yan, Yaranı elinle sar, ağla gülüm. Bir bilsen ki senden kaçışım neden? Döner mi bir daha meçhule giden? Denk gelirse toprak olmuş bir beden, Gel başım ucunda dur, ağla gülüm. Ben mi sana dedim gel gönlüme gir? Bütün gerçekleri anlattım bir bir, Ve ben bu sevdaya olmuşken esir, Sen de vicdanına sor, ağla gülüm. Hani yalvarmıştık ikimiz Bir’e, Yetmedi mi sanki koca yerküre, Girmek istiyorken aynı kabire, Şimdi düşlerinde gör, ağla gülüm. Küllenen yaramı deştin kanattın, Gölgeme sarıldın dizimde yattın, Bir kalemle sildin kenara attın, Başını taşlara vur ağla gülüm. Beni Kerem ettin, sevdanla yaktın, Vurdun yerden yere uzaktan baktın, Mademki dünyada yalnız bıraktın, Saati mahşere kur, ağla gülüm. Fikret CENGİZ |