Uçuşurdu hayaller bir akşam rüzgarında
O muhteşem ezgiyi hissederdi ruhunda.

Ruh bedenden ayrı düşmüş, uzaklarda yaşıyor
O güzelim gözleri, yokluğa karışıyor.

Elbet buluşacaklar, ölü yahut da diri
Oysa el ele ölmek, en büyük dilekleri.

Zinciri koptu artık bütün düşlerinin
Sonuna mı gelindi, o eski gülüşlerin?

Dolu dizgin yaşanan, maziye gömülemez
Ne kadar uğraşılsa, aşk ateşi hiç sönmez.

Mümkün olsaydı keşke kanatlanıp da uçmak
Belki o zaman hayal de olmazdı kavuşmak.

Çekilen çileler kutsal mıydı gerçekten
İçine akan yaşlar gözden değil, yürekten.

Uçurtma uçurduğunuz güzel günler hatrına
Bırak da gidiversin sevdiğinin yanına

Ne yarin olur senin ne de yarenin
Zindana dönüverir, güzelim hayallerin

Yalvaran gözlerle bakarken senin yüzüne
Dokunabilecek misin ona, haydi söyle!

Ey Ademoğlu gel eyle insaf
Anla artık dilimden, oldum ben bir sarraf.

Gülüşü saklı, bir kentin toprağında
Gözyaşıyla ıslanan kara toprak bağrında.

Senin ellerinde azad etmek bu canı
Ve belki de kurtarmak, gencecik bir fidanı.

Anlaşılan yanaşmazsın sen anlaşmaya
Dilerim Yaradan’dan dokunama o yâra

O melek yüzlü güzel kız, teslim etmiş ruhunu
Bırakmış yatağının üzerine son notunu:


“Senden başka tene dokunmadı ellerim,
Lakin elimde değil, yaşanmamış kaderim.

Yeniden sev,eğlen, hayatını yaşa
Tek isteğim senden, arada bir hatırla.”

Bunu duyan sevgili, kahrolmuş tasasından
Ve vazgeçerek, düşüvermiş elden ayaktan.

Nişanlıya gelince çoktan bulmuş birini
Dileğince eğlenmiş, eğlendirmiş herkesi.

Bu kadar basit işte, yaşamak ya da ölmek
Gidenin arkasından bir rahmet eylemek.

Gelen gidecek elbet, doğanın kanunu bu
Yürekten sevenlerse ayrılmazlar, kural bu !