Bilmem neden
Yaramaz
Kız çocuğu
Olasım geliyor
Seni kızdırasım
Evcilik oynayasım…

////////////////

Ben yedi sekiz yaşlarında
Sen de beş altı yaşlarında
Minicik,akça pakça
Şirincik.
Kiremitten evler çiziyorum
Asfalt çocuk sokağına
Parklar henüz yok,
Mahallelerde.
Salıncaklar yok.
Öylece evcilik oynuyoruz…
Alaca karanlık akşamında.

///////////////////////

Ağlayan bir bebeğim kucağımda.
Gazoz kapaklarına ,
Yemekler hazırlıyorum.
Tuz yerine toprak ekiyorum.
Yağ yerine su .
Öylece işten gelmeni bekliyorum…
-Hoş geldin canımın içi …
Çerden çöpten
-Sofra hazır.
Evcilik oynuyoruz…

//////////////

Benimle oynar mısın?
Büyüdük ama
Acılı hatıralarımız
Yüreğimizde yaralarımız
Aklar düşmüş
Saçlarımız.
Oyun da oynanmaz ki
İçimizdeki çocuk
Çoktan ölmüş sanki…
Vakit çok geç şimdi.