Hüzünler dizdim ipe,ağladım sicim sicim
Şimdi de hayatından,çıkıpta gidiyorum
Ne hayaller kurdum ki,yaşam biçim biçim
Yüreğimden silip de,çekip gidiyorum



Dünya fengeresinde,döndüm fasıla durdum
Olmadık kelâmlardan,beyin bedeni yordum
Binbir derdi çekerim,nedendir diye sordum
Hesabını sormadan,lâl oldum gidiyorum



Kendin ettin buldun,gez onla yana yana
Çileyle çelikleştim,hiç acımadın bana
Ne yapsam ne söylesem,artık faydasız sana
Sen hiç değişmedin ki,anladım gidiyorum



Başım dik anlım açık,utanmaz durmaz yüzüm
Yalnız geçsin de ömrüm,kimseye bakma gözüm
Diyorumki suçsuzum,bu sanadır son sözüm
Kötü sözler sanadır,oh atıp gidiyorum



Bu kadar mı ustaca, söylenirmiş bir yalan
Yıktın bütün dünya’mı,yuvamı ettin talan
Başımı ağrıtıp da,dertten dertlere salan
Serde huzur mekân var,yaşarım gidiyorum



Temiz olan çevremde,kurma hiç kimseye plan
Katilden de beterdir,fesatla gıybet olan
Tülay ondan uzak dur,o zebani can alan
Yalnız yaşarım mutlu,uzağa gidiyorum



TÜLAY ASLAN POLAT


FENGERE Yünden ip yapma aracı.


ŞİİRİME SESİ İLE CAN KATAN DEĞERLİ KARDEŞİM IŞIK ARSOYA ŞÜKRANLARIMI BORÇ BİLİRİM.TEŞEKKÜRLER SEVGİLER...