Sokak çoçuğu
Sokak çoçuğum.
Ben bır zamanlar sızın gıbı yaşadıgım evde Neşe sevgı kahkaha vardı Şimdi sokak çoçugu olduk Şimdı aile yok benım Benım ailem şimdı kımsesız gecelerde Soğuk köpru altında yatanlar sabah uyandığım Soğuk kesen bedenımde bır ekmek veren ailem bıldım Bunca yaşadıklarım bana dert değılde Ölüm ölümden sonra unutulmak koyuyor bana Kım gelır mezar başına dua eden olur Kımsesızler mezarıma kım gelıpte bır çek bırakır Kım su doker mezarının solmuş otlarıma Ben bilrım kaldırının soğuk bır o kadarda sıcak gelır bana Ben bılırım nasıl gecelerde aç yattıgımı ben bılırım çaresızlıgımı |