KAPI KAPANDI
Öyle ağladı ki yüreğim
hançer saplandı sanki kara bulutlar etrafımı sardı korkuyorum. Ya yine yok olursa her şey diye. Bir ben birde yalnızlık bana çare. Senden gayrı kurtulmak zor bu yağmurlu akşamlarda. Kapalı kapılar ardında sessizce sevda kokan şu amansız yüreğim efkarlı. Bazen gurur bile ölümün eşiğine getiriyor yüreği. Susmak mı ? gerekiyor bazen bilmiyorum evet aslında. Susmak, düşünmek, ve.... dinlemek gerekiyor bazışeyleri anlayabilmek için. Ulaşılması zor sevdalar benim peşimde kaybolan bu benliğim her defasında hıçkırıklı. Sanki, sanki karşımdaki haz alıyormuş gibi mutlu. Neden hep ben efkarlıyım, yaralıyım neden. Zanlı karşımda dururken ben susuyorum. Susmakla kendime ve ona ceza veriyorum. Ama.... anlıyor mu onu dahi bilmiyorum. Suskunum, sessiz vede; karanlık düşlerdeyim. İmzamı attım bitti bu macera. O kayboldu ben yok oldum. Kapılar kapandı hayaller mazi oldu. Sonsuzluğun acısını içime çekerek Gidiyorum uzaklara. Eğer bir gün dönüp gelirse bana Ben olmayacağım bu sığmayan deryalarda. Kapı kapandı ve bitti her şey. Sessiz kuytularda ağlayan gözlerim... 14/05/2011 23:30/cuma yazan: şebnem örs |