TÜKENEN İNSANLIKYüreklerde sevgi tükenmiş; Büyüklere saygı kalmamış; Herkes çıkar peşine düşmüş; Allah korkusu unutulmuş. Gülüşler sahte olmuş; Kalpler taş yığınına dönmüş; Gözlerde ışık sönmüş; Peygamber yolu çoktan unutulmuş. Anne baba evlat derdinde; Evlatlar toz pembe hayellerinde; Düştümü bir ayağı çukura; Suçluyu arar aynaya bakmadan. Eller uzanmaz derdi olana; Sırt çevrilir düşen insana; Bugün bana yarın sana unutma; İnsanı, yaradan aşkına sev evlat. Kıymetler bilinir gittikten sonra; Yalnız kalırsan bir başına; İşte ozaman ararsan gerçek dost; Sarıl Kuran’a duat et Yaradana... 08.05.2011/Mehmet KOÇER |
Gözümün Nuru Kardeşim,
İçinden geçen dilek ve temenniler şiire çok güzel yansımış.
Tıpkı kalp güzelliğinizin yüzünüz yansıdığı gibi
Kaleminize, yüreğinize sağlık.
Saygılarımla