NİSANağlama Nisan/da ağlama sana bu mevsimden kalan ağlama çise çise ağlama belki de yazda yok sen de olan ıslak saçlı nazlı çocuk elleri yüzdürürken sularında sandalını içine düş/müş gözleri büyüdüğünde düşlerinde sensin kalan henüz yaşam nedir bilmeyen halleri annesi sokak çamurluyken doğurmuş seni bu su büyüttü her Nisan/da göz yaşı suda o an sende bırakma avuçla suyu sevdiklerin damla damla akıyor toprağa belki de başka mevsim üstünde çiçek açar bırak yaşa insan da bir gün yalan...Ş.E |