ÇOCUKTA GÜLERDİ
Bir şiirdin üstüme yağan
gecenin sesiyle ağıt gibi mırıldanan sesizliğin sözleriyle resmettiğin şehirlere yığınaklar kurulurdu barikatlar ayaklanma çağrısını redderdi gri’ce kaleminden eskimişliklere davetiyeler yazılırdı devrik cümlelerin manaları dağılırdı hece hece saçlarındaki dalgalara vurulurdu kız güzelleri sazın geceleri hece çalardı gönüllerden çağlayası bir şehirdin ışıkları uzaklara akan uzaklardan yanık sesli sevdalar sana akardı hep kara bakardı gözlerindeki aklar hüznüne maske takardın palyaço bilge yalancı edebiyat saklardın her çizgiye çizgiler neyse de hayatına aldığın tek renk griydi neticede gerçi bu kumaştan çok fazla elbise çıkardı sen renginin yalnızlığına saplanmasaydın dahası sen küfrüne kanıp hayatları harcamasaydın harcamasaydın hayatları küfrüne saplanan çocukta gülerdi hem içten derinden kara gözlerini çevreleyen polat gibi acıya rağmen belki cümlelerde sevişseydik kanamazdık böyle delice 08/05/2011 FİLİZŞAHİN |