Muğlak Olandan Gerçek Olan Sen’e
hayrettin taylan
1. yalnızlığın “ gece “ oğlu oldu gözün aydın aşk 2. uğrunun batısında güneş batar ben doğar ben kokusu güle karışır yalın duruşun adı araşır ve ins ile insanilik dağlaşır öze beni bulur gözden nurlarla 3. hasret yanıklarını sunar kafiye ve dize ruha ulanır çöl, kar, deniz, sonsuzluğa çağırır 4. yola çıkmalıyım kader deyip gitmeli keder suyun susuzluğunda arınmalı yanlışlar hayalarımızdan akmalı esrik unutuşlar düşmeliyim düşten sonraki düşüşlere 5. gecenin yarasında bandını uzatır yıldızlar sevenin göz ışığı siner bahtıma bir çok sen’den geçişin yordamındayım az biraz kendimi buluyorum az biraz sensizliği ağartıp gitmenin kader olmadığını onarır halim 6. muğlak bir gerçeğin düşüymüş uzak kalışın bu uzak yeter bu geliş hayali yeter yoluna çıkmalıyım yollar yollara aşk şeridiyken içimde ilme gürleyen sözlerin büyür içimde suyun ölümü kutlayan göz yaşların akar su ve damla anlatır gidişi, yeniden geliş mecalimizi ses t/ellerimden bir el sonrasını özetler 7. pan ve “el” bilmez ayrılığı ben ve öz silmez sensizliği ayrılığı bilmez ilaçlar yanında olmalıyım gece ve sen bağrında olmalıyım aşk ve sen çağrında kalmalıyım tutku ve özleyiş |