Şu dünya bostanında ava düştü kediler
Elinden almak için pembe yalan dediler
Sirkeye düşmüş gibi şişene dek yediler
İnsana çok benziyor haymatlos vatandaşım.

Dağlardan tepelerden yalın ayak yüründü
Sanki çöplüğe doğru küreklerle küründü
Garipler ekmek için senelerce süründü
Birbirine benziyor haymatlos vatandaşım.

Havva anadan geldik babamız ise Adem
Farkımız yok sizlerden herkes uğurlu kadem
Kimi rızık bulmazken sana sunuldu badem
Tel dolaba benziyor haymatlos vatandaşım.

Geleceği alındı vücudu tüm soyuldu
Zavallı yumşak olup kabak diye oyuldu
Yiyecek bulmayınca su içerek doyuldu
Boş mezara benziyor haymatlos vatandaşım.

Tarihi hayli eski zannettim ki çok yeni
İntizar etme nolur bu halin yaktı beni
İnan içim acıdı TV de görünce seni
Etlerimiz benziyor haymatlos vatandaşım.


Kimliğinden vaz geçtim bir güvencen bile yok
Birileri villada gerilip yatarken tok
Sana verilen hayat elektrikle olan şok
Yüzün bana benziyor haymatlos vatandaşım.

Bazısı Afrika’dan bazısı orta şarklı
Ağlasak da beraber gözyaşlarımız farklı
Doğuşta şanslı gelen yaşamı yandan çarklı
Tüysüz kuşa benziyor haymatlos vatandaşım.

Ağlamayı unutmuş yaşına sinek konar
Çocuğa yemek diye ağaçtan kabuk yonar
Sığınacak yeri yok sıcakta bile donar
Yağsız aşa benziyor haymatlos vatandaşım.

İlk dörtlükte söylenen ipi elinde tutan
Deveyi hamuduyla bir ısırıkta yutan
İnsan ticaretinde değersiz diye satan
Hurdacıya benziyor haymatlos vatandaşım.

27.04.2011
Ahmet Çelik
Ceyhan
Saat:22.26
NOT: Bu şiir; Her biri insanlık ailesinin şerefli bir varlığı olan vatansız konumuna düşmüş insanlara ithaf edilmiştir. İlginçlik ikimizde aynı şekilde ve aynı maksatla dünyaya gelmişiz. Birinin yaşadığı yerlerdeki kıymetli varlıklar ellerinden alınmak için öldürülmüşler ve vatanlarından sürülmüşler.