Acılara İnat!
Acılara inat güldüm delicesine
Yağmura inat yürüdüm boş sokaklarda. Bir yalnızlığa alışamadım, Birde sensizliğe… Yelkovan akrebi kovaladı günlerce, Gecelerin sessizliği de bunlara eklenince, Ah bir de gerçekten severken seni böyle. Olmuyor işte yapamıyorum. Vazgeçemiyorum ki sensiz yaşamaktan. Sevemiyorum senden başkasını. Dolduramıyor içimdeki boşluğunu artık bir yabancı. karaman /2006 |