En büyük ihtiyacımız bu sanırım.
1-İnsan olmak ki enbeceriksiz olduğumuz konu bu bizim.
2-Hiç olmazsa konuşmak.
**Bu da efden püften korkulara gömdüğümüz insan yanımızın.Bu gün stres ve bunalıma dönüştüğü içsel sorgulama ve küsmeler.
Şunları yazmayı şiiri yorumlamaya tercih ediyorum.
**İnsan sevmeye meyyal ama asla sebepsiz sevemeyen bir varlıktır.Nefret etmek için hiç bir sebebe ihtiyaç yoktur.Sevmek içinse muhakkak bir jest bir mimik veya alıcının Güzel algıladığı bir şey muhakkak olmalı.
**Ne duymak istiyorlar diye konuşmaktan ne söylemek istiyoruma geçememek varlıkta küçülerek gölgeyi büyütmektir.Hepimiz Gölgede kalmışsak ve dilimiz hala hakikatten bahs ediyorsa Tüm insanlıktan ÖÇ almanın vakti geçiyor demektir.
**Bu güzel duygulara sivrilen kaleminizin asla körelmemesi temennisi ile.İyiki varsınız ve iyiki okuyorum.Elinize sağlık.