AĞLARIM
Karlı dağ mı olur başı dumansız
Böyle ayrılık mı olur zamansız Üç yavruyu koyup gittin imansız Yavrulara bakar bakar ağlarım Birisi dokuzunda biri beşinde En küçüğü ağlar kundağın içinde Alevler tutuştu yanar içimde Yavrulara bakar bakar ağlarım Ateş yaktım duman çıkmaz bacadan Kader yoksa hayır gelmez kocadan Doydum artık bu karanlık geceden Yavrulara bakar bakar ağlarım Anam yok ki yüreğimi söndürsün Babam yok ki yüzlerimi güldürsün Yaradanım bu canımı alıp öldürsün Yavrulara bakar bakar ağlarım ŞİİRİMİ SESLENDİREN DURAK YİĞİT BEYE SONSUZ TEŞEKKÜRLERİMİ SUNARIM Mahmut Ali BULUÇ 30 04 20 11 |
Böyle ayrılık mı olur zamansız
Üç yavruyu koyup gittin imansız
Yavrulara bakar bakar ağlarım
Çok hüzünlü bu gidiş inşallah umduğum gibi değildir...Şiir iç acıtıcı ve iç burucu.. Eğer kendi nefsinin ardına düşüp giderse bir anne o annelik vasfına layık değildir; öylesi annelik hayvanlarda bile yoktur...Ve de görülmemiştir...
Hiç bir anne yavrusunu, koyup gidemez
Canı ne kadar yansada, asla terk etmez
Kovulur dövülür yine , vaz geçmez.
Döner durur yavrusunun başında anne...
Anne gibi vefalı yar olurmu üstad...Saygılar...
emine erdem tarafından 5/19/2011 5:28:55 PM zamanında düzenlenmiştir.