DİLE DÜŞTÜN AŞİKÂR
Gönül bağımda güller,açıp da solmayacak
Ayrıldıysa bu yollar, yola gidemiyorum Sanma ki yüreğine, kahırlar dolmayacak Yüreğimde kanayan,derdi satamıyorum Yalancı sözlerine,saklan takılı kalıp Karşında tükendim de,sabrım tutamıyorum Gıybetler fenerinde,sönmüş asılı durup Geceler sabah olmaz,dertten yatamıyorum İçim kor gibi yandı,için için sızladı Dile düştün aşikâr,bir sustu bir gizlendi Kalbimdeki tohumlar,nefretle filizlendi Bedenim yorgun artık,cenke yetemiyorum Hüzünler bulutlardan,süzülüp gelsin hale Sensiz yaşarım özgür,hayat akınca zevkle Bahçemde açsın boy boy,gül,zambak,sümbül,lâle Fırsatsız konuştukça,susup bitemiyorum Ben derim huyun batsın,sende var binbir oyun Artık yeter be melûm,kurusun sopun soyun Sözlerimi iyi duy,artık değilim koyun Sorup eziyet etme,çıkıp gidemiyorum TÜLAY*ASLAN POLAT hale; özellikle ay’ı çevreleyen ışık halkası, ayla, ağıl. (sevgi, saygı vb. için) halka, taç. SEÇİCİ KURULA ŞİİRİMİ BÖCEĞE LAYIK GÖRDÜĞÜ İÇİN ŞÜKRANLARIMI ARZ EDERİM... |
Artık yeter be melûm,kurusun sopun soyun
Sözlerimi iyi duy,artık değilim koyun
Sorup eziyet etme,çıkıp gidemiyorum
Sevgimle ablam tebrik ediyorum...