İstanbul akşamları...Ellerin bir mecnun yurdu, Öylesine uzun ve öylesine sessiz Sen gelince... Hüzün kaplar istanbul akşamlarımı Köreltir acılarımı birer birer Ansızın, bir yağmur başlar Yüzün çizilir buğulanan camlara, Dönüp şöyle bir bakıyorum geriye, Pervasız bir acemi ve çılgınca serüvenimde Nİce kırmızı karanfillerimi soldurmuşum Üstünü çizmişim dizelerimin Sen gidince... Apansız bulutlar gibi çekilip gider gölgen Yağmur damlaları dolar avuçlarıma Bir ceylan sessizliği olur İstanbul akşamlarım... elif pekyılmaz |