Çaresiz bir derde düştüm yanarım
Yanıyorum külüm kalmaz geride
Dertlerim biterse belki kanarım
Yetmez mi dostlarım çektiğim azap.

Bu nasıl hayat ki hep çile çektim
Derdim söyleyemem canımdan bıktım
Ele değil daim kendime yaptım
Yetmez mi dostlarım çektiğim azap.

Bu nasıl talih ki mutlu olmadım
Irmak olup denizime dolmadım
İnanın dostlarım murad almadım
Yetmez mi dostlarım çektiğim azap.

Teselli ederler derlerki unut
Çok şey istemedim azıcık umut
Ne olur verdiğin sözlerini tut
Yetmez mi dostlarım çektiğim azap.

Döneklik başını almış gidiyor
Sana şöyle ama ele ne diyor
Gözüne bakarak kul hakkı yiyor
Yetmez mi dostlarım çektiğim azap.

Garip ozan döndü inleyen tele
Saklarım içimde dememki ele
Bülbül küsmüş artık konmuyor güle
Yetmez mi dostlarım çektiğim çile.

Mete Ekici