Kırdığın gönül penceresinden
Kırdığın gönül penceresinden bir baksan
Hangi dağları devirdin sen isyan içindeki insan Sana söyleyecek tek sözüm yok Sevda yarasıydı içten içe kanayan Büyümüş ölüm penceresinde soğukluk Ne varlık yokluğa küsmüş ne de veryansın etmiş Çek elini, yüreğini bu bedenden, Sana ne sitemim var, ne de küskünüm hayattan Bahsetme dünden, bugünden çok yeller esti, geçti Karanlığın üstüne doğan güneşlerde sen yoksun Git gidebildiğince yolun açık olsun varsın Bilirsin ki sana gönül borcum kalmadı Alacağın olsun kader deme sakın Yaşananlar maziye takıldı, kaldı Yitik sevdaların üstüne... İlhan Koruyucu (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |