Yaptığım tüm hatalar için özür diliyorum... Acemiliğime veriniz, maruz görünüz saygılarımla.....

Bir aşkın ilk ve son satırları bunlar...
İşin aslı şairliğim tam sırası işte.
Seni üzmemeliydim aslında,
Seni sevmemeli, sana dair hayaller kurmamalıydım...
İçimde bir yer bırakmalı orada yaşatmalıyıdım her şeyi.
Ama olmadı...
Şimdi düşünüyorum da denizkızı bunlar kader olmalı,
Benim sana kayıtsız kalışım, senin olanlar karşısındaki çaresizliğin,
Aynı kaderi yaşamış farklı insanlar olmamız,
Ya da yaşadığımız kadere isyanlarımız aynı olması,
Neyse bunlar derin mevzular, konuya gelelim değil mi ..?
Bu gün duydum da umutlandığımı zannediyormuşsun,
Her bakışına , her gülüşüne farklı mana yükleğimi düşünüyormuşsun..
Bilmez misin be denizkızı ,umutsuz yaşamayı yıllar önce öğrendiğimi,
Bilmez misin ki sevda’nın anlamının umutlarda var olmadığını...
Neyse bunu da geçelim denizkızı,
Gerçek şu ki;
Ne zaman yüzümü önüme düşürsem,
Ne zaman derinlere dalsam düşüncelerde,
Biliyorum ki nemleniyor o uğruna ölünesi güzel gözlerin, beni gördüğün her yerde..
İşte sırf bu yüzden gidiyorum ,
Ve biliyorum güçlüsün benim yerimide doldurursun
Bu da benim sana son hediyem olsun....

Musa OFLAZ