Söz gelimi sensin Ya Rasulallah!
Ümmetinin selamını getirdim sana
Kocaman yüreğimi açtım
Ve bir kez daha hoş geldin duygularımıza.

Yıl 571’di
Kainatı aydınlatan o nur ışığı sana aitti,
İnsan içindeki huzurun adıydı o varlığın.
Mutlulukla birlikte gelmiştin ümmetinin arasına...

Ümmetin sesleniyordu:
’Hoş geldin Ya Muhammed’ diyordu!
Tüm canlılar seni anıyordu o an.

Yetimlerin tek umuduydun sen
Çaresizlerin çaresi olmaya gelmiştin.
Sıraya dizilmişti sanki ümmetin
Hepsi gözlerini sana yöneltmişti
Ve öyle heyecanlı bakışlara sahiplerdi ki
Kalpleri duracaktı sanki.

Bir davranışın bin kişiye örnekti,
Doğruluğun adresiydin sen
Tahammülün yoktu yanlışlığa,
İşaretti senin o bakışların doğruluğa

Bir göz yaşı damlasa yere
Hemen koşardın o yüreğe,
Bin teselli olurdun o bedende
Varlığın yetiyordu tüm aleme!

Ümmetin heran muhtaç sana
Koşar adımlarla gelir varlığına.
Sen yoksan eğer,
Mutluluk yok onlarda.

Yıl 632 idi.
Ümmetin göz yaşlarına boğulmuştu.
Gidişinle bitmiştik,
Ümmetinin gözlerinden damlayan her yaş,
’Gitme Ya Muhammed’ diyordu sanki.
Kalbimizin tamamıydın,
Sevginin anlamıydın sen yüreklerde!

Heran dilimizde
Tek kelime
Sen varsın Ya Rasulallah !